Wie of wat zorgt ervoor dat jouw energie weglekt?
Hoe komt het nou dat je tijdens de overgang zo moe bent?
Dat is vaak de onderliggende vraag in de gesprekken die ik heb met mijn klanten.
Moe is iedereen wel eens. Na een zware dag (mentaal, fysiek, emotioneel) kan de vermoeidheid over je heen vallen zodra je even rustig zit.
Maar tijdens de overgang zijn sommige vrouwen echt doodmoe. Die voelen zich al gesloopt als ze ’s ochtends uit bed stappen.
Soms omdat ze al tijden slecht slapen en soms ook terwijl ze best oké slapen.
En ik noem het best oké, omdat ik het geen goede nachtrust wil noemen als je zo moe uit bed stapt.
Het antwoord is niet simpelweg: die hormoonschommelingen.
Dat trekt weliswaar een enorme wissel op jouw lichaam, maar ook bij degenen die hormoontherapie gebruiken ‘lekt’ er vaak nog energie.
Waar ligt dat dan aan dat je zo moe bent?
Dat hangt van nogal wat factoren af.
Het heeft te maken met je fysieke veerkracht, maar zeker ook met je mentale veerkracht.
Die wordt deels bepaald door wat je meemaakt (bv. een chronische ziekte, een echtscheiding, het overlijden van een dierbare) en de ‘last’ die je draagt.
En deels heb je daar zelf, met hoe je omgaat met wat er op je pad komt, invloed op.
Ik vergelijk energie altijd maar met een batterij.
Sommige mensen hebben een hele grote batterij, andere een kleinere. Dat is een stukje aanleg.
En als je veel met je meedraagt, dan trekt die batterij wat sneller leeg dan wanneer je zorgeloos door het leven gaat.
Hoe snel je weer kunt opladen, dat is veerkracht.
De overgang, en dan met name de fase dat je hormonen alle kanten opvliegen, trekt die batterij zonder meer wat sneller leeg.
En dan kun je twee dingen doen.
Zorgen dat je ‘m aan de oplader hangt en/of zorgen dat ‘ie niet zo snel leeg getrokken wordt.
Ik zie nog veel te vaak vrouwen de signalen van hun lichaam negeren, zichzelf onder druk zetten en hetzelfde energieniveau als jaren geleden verwachten.
En ik snap het, want veel van die vrouwen hebben juist NU ambities die ze waar willen maken en waar ze vol voor willen gaan.
En dat kan ook, maar deze fase van je leven vraagt om een andere aanpak.
Door jezelf overal doorheen te pushen, put je je reserves uit.
Alsof je het metertje van de benzinetank negeert.
Hij staat al bijna in het rood. Maar jij denkt, ik kan nog effe door. Ik haal dat volgende tankstation nog wel.
Toch?🚫
Hoe dan wel?
Ga letten op de signalen van ‘bijna leeg’.
Wat voel je? Fysiek? Emotioneel?
Wat denk je?
Wat zeg je?
Wat doe je?
Vertraag af en toe. Luister naar je lijf. Ga jouw patronen herkennen.
Het gaat je helpen als je de signalen gaat herkennen.
En nee, dat is niet makkelijk. Je zit waarschijnlijk al tijden op het randje. Niet in het rood, maar ook niet in het groen.
Ergens in het oranje, maar de reserves zijn klein.
Pas goed op jezelf.
En als je daar hulp bij nodig hebt? Dit is precies waar ik jou mee kan helpen.
Een keertje praten over hoe en wat? Dat kan altijd. Boek dan gewoon eens een Kansen-gesprek. Dan kijk ik met je mee hoe jij weer ‘in het groen’ komt.
Gewoon doen.
p.s. Ook jouw eet- en beweeggewoontes hebben invloed op jouw energie. Tuurlijk.
Maar je snapt ‘m wel hè. Deze zit op een ander level