Als jij een beetje op mij lijkt, dan hou je wel van aanpakken. Van meters maken.
Of dat nou thuis is, als je aan het opruimen bent, of meters maken als je aan het werk bent. Stiekem doe ik dat laatste het liefst, maar teveel troep om me heen, daar doe ik het niet zo goed op. Dus dat opruimen moet af en toe, maar dan moet het ook gewoon snel klaar zijn.
Ik vind het heerlijk om samen te werken. Zeker als dat met mensen is die mij inspireren en die zich geïnspireerd voelen door mij, waardoor we elkaar versterken. Maar ik vind het ook heerlijk als ik een paar uurtjes in mijn eentje ongestoord kan doorakkeren.
En als er 1 kenmerk is van het zzp’er zijn, dan is het dat je het meeste in je eentje doet.
Je mag zelf je besluiten nemen. Je kunt dat doen waar jij de meeste energie, het meeste plezier uit haalt, je mag je tijd zelf indelen. Allemaal voordelen waar ik super blij van word.
Maar soms mis ik het samenwerken. Het samen creëren en zien dat je elkaar aanvult en dat er daardoor iets moois ontstaat.
Vorige week had ik een dag samenwerken gepland met een van mijn lieve slimme collega’s leefstijlcoach. Wij kennen elkaar van de opleiding. En we wonen nou niet bepaald naast elkaar, dus het was even geleden dat we samen zaten. Ik had me op voorhand al enorm daarop verheugd. Om een dag samen te kunnen sparren en onze ideeën uit te werken.
Heerlijk dus om elkaar te ontmoeten en bij te praten. En, inderdaad, om samen te werken, want we gaan samen iets moois maken. Wat dat moois is, daarover vertel ik je een andere keer meer 
We doken helemaal de diepte in op het thema stress. Waarom je in de overgang gevoeliger wordt voor stress, maar ook omgekeerd. Hoe stress overgangsklachten zo enorm kan beïnvloeden, fysiek en mentaal en op welke manieren je dat kunt tegengaan. En omdat we een totaal verschillende achtergrond hebben leren we ook weer van elkaar.
Na een paar uur sparren, alleen even onderbroken voor een lekkere lunch, zat ons hoofd vol zijn we lekker gaan uitwaaien langs de Maas.
Ik heb die nacht geslapen als een
en ook de dag erna zat ik nog steeds in die fijne flow. Gewoon een fris hoofd en vol ideeën, zoals je dat eigenlijk elke dag wel zou willen.
Zo in verbinding zijn met elkaar, met volledige focus werken, maar ook plezier hebben, en buiten bewegen, en een goede slaap. 5 ingrediënten die bijdragen aan een gezonde geest en het was er allemaal. Ondanks ons harde werk voelde dit als een mini-break.
Misschien herken jij dat ook. Hoe je kunt opknappen van iets moois creëren. Of van een schaterlach. En ook van een dag lekker werken.
Of moet je juist zoeken naar de laatste keer dat je bewust verbinding voelde of de laatste keer dat je in opperste concentratie, maar zo helemaal in je flow, iets moeilijks voor elkaar probeerde te krijgen? Zo’n dag dat de tijd voorbij vliegt maar dat je naar huis rijdt met een tadaa-dat heb ik toch maar mooi gefixt-gevoel.
Ik kan me zomaar voorstellen dat je dat gevoel al een tijdje kwijt bent. Als je in de overgang bent, als je hormoonproductie fluctueert, dan kan je stressrespons helemaal doorslaan. Je raakt sneller uit het lood, maakt meer stresshormoon aan en raakt het niet zomaar weer kwijt.
Dingen waar je vroeger je schouders over ophaalde of waar je je misschien wel over opwond, maar wat je een uur later alweer vergeten was, die zeuren nu opeens na.
En klachten die je hebt kunnen de stress ook nog verder verhogen. Als je last hebt van concentratieproblemen, van het gevoel watten in je hoofd te hebben of van een slecht geheugen, dan is ‘lekker werken’ een uitdaging. En als je productiviteit lager is dan je gewend bent, lager dan van je van jezelf verwacht, dan kan tussendoor even flauwekullen om de spanning te doorbreken zelfs als ongepast voelen. Terwijl je het dan juist zo ontzettend hard nodig hebt.
Als de stress je oren uit spuit ‘moet je het rustiger aan doen’. Grenzen aangeven, je lat naar beneden verleggen. Allemaal waar, maar doe het maar eens als je eigenlijk diep in je hart vindt dat je gewoon tekortschiet.
Wat ik ook wel hoor en zelf ook herken, als je een superkort lontje hebt, dan zoek je die verbinding minder op. Dan mijd je mensen. Niet omdat zij opeens anders zijn, maar omdat ze iets in jou aanwakkeren, waardoor je niet bepaald je beste zelf bent. En of je nou veel of weinig mensen om je heen hebt, als je het gevoel hebt dat je ze beter uit de weg kunt gaan dan kun je ook heel eenzaam voelen.
Terwijl die verbinding voelen, net als met volledige focus kunnen werken, net als plezier hebben met collega’s, even wandelen en af en toe eens lekker niksen, uit het raam staren…. Al die dingen zorgen ervoor dat de verbindingen in je hersenen versterkt worden.
Stress doet juist het tegenovergestelde. En stress versterkt daarmee vaak ook je klachten. Gooit dus niet alleen je hormoonproductie nog meer in de war, maar versterkt concentratieproblemen, dat gevoel van watten in je hoofd, van een slecht geheugen.
En als je daar vervolgens ook nog eens een slecht gevoel over hebt , daar zelf van alles van vindt, dan beland je al heel snel in een vicieuze cirkel. Van stress naar minder functioneren en daardoor nog meer stress ervaren.
Wat ik je wil meegeven is dat je aan meer knoppen kunt draaien dan alleen je lat verlagen. Dan het rustiger aan doen.
Onderzoek eens op welk van de aspecten die ik noemde jij het anders kunt doen.
Welke gedachten mag je loslaten, omdat die er je vanaf houden plezier te maken en verbinding te voelen?
Mag je van jezelf even vertragen? Mag je van jezelf even tijd nemen om aan die collega of aan je vriendin of aan de buurvrouw te vragen hoe het nou echt met ze gaat ? Om te delen hoe het met jou gaat, hoe jij je voelt?
Welke leuke uitdagende klussen trek je niet meer naar je toe, omdat je twijfelt of je het nog wel kunt? En kun je het daar gewoon over hebben, kun je dat bespreken? Kun je steun vragen op een ander stuk, waar je geen energie van krijgt, om ruimte te maken voor datgene wat wel energie geeft?
Waar is er ruimte om elke dag even lekker buiten te zijn, een stukje te lopen, gewoon even je gedachten de vrije loop te laten of misschien wel juist helemaal niks te denken?
Ik vermoed dat ik je daarmee in de weerstand duw. Ik kan het gelukkig niet zien, maar ik hoor je denken. Ja maar, dat kan niet. Dit is mijn taak. Ja maar, ik moet dit doen.
In mijn coachtraject is dit een belangrijke pijler. Is het soms ook confronterend om je te realiseren dat de dingen waar je vroeger zoveel plezier aan beleefde, dat je daar nu geen ruimte meer aan geeft.
En weten wat kan helpen is 1 ding, het consequent toepassen is iets heel anders. Daar kun je jezelf aardig bij in de weg zetten.
Ik help je daar graag bij. In een gesprek kun je die gedachten eens tegen het licht houden, kun je onderzoeken hoe waar ze zijn en kan ik met je meedenken in het zoeken naar mogelijkheden.
Ook dat is leefstijlcoaching 
Heb ik iets wakker gemaakt, maar wil je eerst een gesprek om uit te vinden of leefstijlcoaching iets voor jou kan doen? Om erachter te komen of wij een klik hebben?
Neem gerust eens contact op. Het verplicht je tot niks en je wordt er altijd wijzer van, want ik geef je sowieso een paar tips om je klachten te verlichten.
Lieve groet,
Anke
